Paul Schellekens werd geboren in 1939, in een gezin dat al vroeg werd geconfronteerd met tegenslagen. Toen Paul vier jaar oud was, verloor hij zijn moeder. Zijn vader bleef achter met vier jonge kinderen en hertrouwde een jaar later. Ondanks deze moeilijke jeugd ontwikkelde Paul een interesse in tekenen en creativiteit, mede door de invloed van zijn vader, Jozef Schellekens, die niet alleen architect was, maar ook een getalenteerd tekenaar en schilder. Paul herinnerde zich dat zijn vader regelmatig pentekeningen maakte in de woonkamer en schilderde in zijn atelier. Deze artistieke omgeving legde de basis voor Pauls eigen creatieve ontwikkeling.
Hoewel Paul in zijn vroege schooljaren moeite had met de strikte academische eisen en meerdere jaren doublerde, vond hij uiteindelijk zijn draai in de moderne humaniora. Hier ontdekte hij zijn talenten voor tekenen, turnen, voordracht en zang. Zijn groeiende zelfvertrouwen en artistieke vaardigheden maakten hem klaar voor een carrière in de architectuur.
Na zijn middelbare school begon Paul zijn opleiding aan het Nationaal Hoger Instituut voor Bouwkunst en Stedenbouw (NHIBS) in Antwerpen, waar hij in de voetsporen van zijn vader trad. Vanaf het eerste jaar viel hij op door zijn artistieke en verfijnde tekeningen. Pauls ontwerpen waren sterk beïnvloed door de internationale modernistische beweging, met een duidelijke inspiratie uit het werk van Le Corbusier, Mies van der Rohe en andere grote namen uit die tijd. Hij verdiepte zich intensief in architectuurtijdschriften en internationale publicaties, wat hem een brede visie gaf op de mogelijkheden van moderne architectuur.
Tijdens zijn studie raakte Paul gefascineerd door de opkomende stroming van het brutalisme, een stijl die zich kenmerkt door rauwe materialen en expressieve vormen. Zijn ontwerpen combineerden strakke modernistische principes met organische invloeden uit de natuur. Een voorbeeld hiervan was zijn ontwerp voor een 50 meter hoge toren, dat zowel de brutalistische vormentaal als plantaardige motieven weerspiegelde. Dit project leverde hem in 1962 de prestigieuze Glaverbelprijs op.
Naast zijn formele opleiding leerde Paul veel tijdens studiereizen naar onder andere Rome, Zwitserland en later de Verenigde Staten. Hij bezocht iconische gebouwen zoals het secretariaatsgebouw in Chandigarh van Le Corbusier, de Taj Mahal en het Barcelona-paviljoen van Mies van der Rohe. Deze reizen inspireerden hem om monumentaliteit en emotie in zijn ontwerpen te integreren.
Na zijn afstuderen begon Paul samen te werken met zijn zwager, Carli Vanhout. Deze samenwerking bleek een gouden combinatie. Terwijl Vanhout de praktische ervaring en bouwtechnische kennis inbracht, bracht Paul vernieuwende ideeën en een diepgaande kennis van internationale architectuurstromingen mee. Hun samenwerking resulteerde in een reeks projecten die zowel functioneel als esthetisch vernieuwend waren.
Hun eerste grote gezamenlijke projecten waren het gezondheidscentrum in Hoogstraten en sociale woningen in Oud-Turnhout. Pauls invloed was zichtbaar in de brutalistische details, zoals ruw bekist beton, kubistische vormen en uitgesproken gevels. Samen ontwikkelden ze een unieke vormentaal waarin sobere modernistische principes werden gecombineerd met expressieve brutalistische elementen.
In 1966 won Paul Schellekens de Prijs van Rome, een van de meest prestigieuze onderscheidingen in de architectuurwereld. Deze prijs bevestigde zijn status als een van de meest getalenteerde architecten van zijn generatie. Naast de erkenning bracht de prijs hem ook nieuwe professionele kansen en de mogelijkheid om zijn visie verder te ontwikkelen.
De samenwerking tussen Vanhout en Schellekens bereikte een hoogtepunt in de jaren 1960 en 1970, met projecten zoals de lagere school Sint-Victor, het clarissenklooster en het cultureel centrum De Warande in Turnhout. Elk van deze projecten getuigde van hun gedeelde visie en complementariteit als architecten.
In 1970 werd Paul Schellekens benoemd tot docent ‘studie van de vorm’ aan het Hoger Architectuurinstituut van het Rijk in Antwerpen. In deze functie inspireerde hij meer dan dertig jaar lang een nieuwe generatie architecten. Zijn invloed als docent was groot; hij benadrukte het belang van een persoonlijke stijl en de noodzaak om zowel functionele als emotionele aspecten in ontwerpen te integreren.
Na 1986, toen de samenwerking met Vanhout eindigde, werkte Paul onder zijn eigen naam verder. Hij bleef trouw aan zijn principes van brutalistische expressie en organische vormen, en zijn ontwerpen weerspiegelden een diepgaande verbondenheid met de natuur en menselijke schaal.
Paul Schellekens wordt herinnerd als een visionaire architect die de grenzen van het modernisme en brutalistische architectuur opzocht. Zijn werk heeft een blijvende invloed gehad op de architectuur van Turnhout en daarbuiten. Door zijn combinatie van internationale invloeden, technisch vakmanschap en een diep begrip van menselijke behoeften, blijft zijn werk een inspiratiebron voor architecten wereldwijd.
Zijn rol als docent en mentor zorgde ervoor dat zijn ideeën en principes werden doorgegeven aan toekomstige generaties. Paul Schellekens staat niet alleen bekend om zijn ontwerpen, maar ook om zijn vermogen om architectuur tot een kunstvorm te verheffen die zowel functioneel als emotioneel resoneert.