De christelijke zuil had al een aantal gebouwen aan de Korte Begijnenstraat en in het binnengebiedtussen de vier straten, onder andere een kraamkliniek. De vzw Volksverheffing gaf aan architect Vanhout de opdracht om voor het Algemeen Christelijk Werkgeversverbond (ACW) een kantoorgebouw te ontwerpen voor de huisvesting van allerlei bureaus en loketten en voor de werktuigkundige dienst. De nieuwbouw was ingetekend op een vrij stuk in het noorden van het terrein, grenzend aan tuinen. Het moest een doorgang hebben naar een bestaand bureaugebouw met twee verdiepingen aan de westzijde. In januari 1964 diende Vanhout een bouwaanvraag in, met een centraal gelegen blok van twee verdiepingen met kantoren boven een begane grond met een overdekte ingang, een hal en een lokettenzaal. Het overblijvende stuk tussen de rechthoek en de perceelsgrenzen is ingenomen door de ‘mekanografie’. Door deze werkplaats op een half niveau onder het maaiveld te plaatsen werden twee problemen opgelost: vooreerst komt dit deel van het gebouw niet boven de tuinmuren uit en verder kan hierdoor licht gegeven worden aan de centraal gelegen lokettenzaal. Het plan heeft een modulatie van 1,20 m bij 1,20 m. Behalve bij de vaste kern van vijf bij zes modules voor lift, trap en toiletten kon de rest, de bureaus en de gangen, vrij ingevuld worden door middel van verplaatsbare wanden. De modulatie komt duidelijk in de ramen tot uiting. De gevels vertonen een horizontale werking door de vloerplaten en de dakplaat, die een 50-tal cm uit de raamvlakken uitsteken.
In de periode vlak na de bouwaanvraag besliste het ACW om het aantal bureaus te verdubbelen. Er bestaat een tekening van Paul Schellekens, hoogstwaarschijnlijk uit die periode, van een kantoorgebouw van zeven verdiepingen op een tweelaagse onderbouw. We moeten deze geveltekening opvatten als een artistieke expressie. Vooral de compositie met de uitstekende blokjes valt op. Die is ook terug te vinden in de vier verdiepingen van de tweede bouwaanvraag van maart1964. De blokjes zijn uitgevoerd in geprefabriceerd beton. De lage zijn zonneweringen. Achter de hoge zitten de convectors voor de verwarming, behalve natuurlijk bij de bovenste rij. De structuur van de begane grond is totaal anders. Hier vallen de zware kolommen op. De eerste drie rijen staan vrij omdat dit stuk dient als luifel bij de hal. De andere zien we ook, namelijk door een rondlopend raam boven de werkplaatsen. Een reportage van dit kantoorgebouw werd gepubliceerd in La Maison van maart 1968.
