Door de komst van de gezinnen in de nieuwe verkavelingen kon de volkse wijk Berg in 1963 een zelfstandige parochie worden. Het rechthoekige perceel van de kerk ligt er wat verloren bij, tussen de kavels. Jansen en Schiltz brachten de vorm van het gebouw terug naar zijn essentie: een doos met vier blinde muren in betonsteen. De vloer is in vast tapijt en is licht hellend, wat de zichtbaarheid verhoogt en perspectivisch de wand achter het altaar dichterbij brengt. Binnen de vier muren: een nieuwe wand, ditmaal van licht. De zenitale beglazing loopt helemaal rond zodat het plat dak volledig los van de muren komt te liggen. Dit dak wordt gedragen door zeven geprefabriceerde betonnen balken met een overspanning van 20 m. Deze balken zijn uitdrukkelijk aanwezig in het interieur, de steunen echter niet, ze zijn louter als steunberen in het exterieur zichtbaar. Boven de balken zijn de steunberen niet meer nodig, de muur kan hier zelfs onderbroken worden door smalle ramen. In de zuidwesthoek, aan de hal, is een blok uit de doosvorm gehaald zodat hier in het exterieur de constructie met de balken en het schuine glas zichtbaar wordt. De oorspronkelijk geplande toren werd vervangen door een betonnen muur, die losstaat van de kerk. Tussen de kerk en het betonnen muurtje, met hierin een kruisvorm uitgespaard, is de klok aangebracht. De patio, zichtbaar door een groot raam achter het altaar, is ook niet verder geraakt dan een voorontwerp. In het zuiddeel van de doos vinden we, behalve de hal, ook de sacristie, de biechtstoelen, de verwarming en de berging. De betonnen vloerplaat van het vergaderzaaltje op de eerste verdieping ligt aan twee zijden los van de muren.
‘Architectuur in de golden sixties – De Turnhoutse School, Lannoo Campus, 2012’.
